کد مطلب:2742 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:40

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چه زماني دعا كنيم تا خدا دعاي ما را اجابت كند؟

دعا يكي از وسايل ارتباط بندگان با خدا است، دعا خود يكي از مهمترين عبادتها به شمار ميرود، دعابه روح انسان تعالي ميبخشد و آن را روحاني ميكند. دعا زمزمه اولياي خدا است، دعا در ميان گذاشتنخواهشها و ميلها با محبوب واقعي است. خداي سبحان همه را به دعا و نيايش فراخوانده و وعده اجابت دادهاست. قرآن ميفرمايد: هنگامي كه بندگان من از تو درباره من سؤال ميكنند (بگو) من نزديكم دعاي دعا كننده رابه هنگامي كه مرا ميخواند پاسخ ميگويم([18]). دعا در خواست بسيار كوچك از بينهايت بزرگ است. رسولخدا(ص) فرمود: افضل العبادهْْ الدعا؛ با فضيلتترين عبادتها دعا است.([19])

براي قبولي دعا شرايطي ذكر شده است:

1- تمام وجود انسان مظهر خواستن و دعا باشد. قرآن ميفرمايد: آيا كسي كه دعاي مضطر را اجابت ميكند وگرفتاري را بر طرف ميسازد.([20]) (او بهتر است يا اين بتهاي ناتوان).

2- معرفت و شناخت خداوند؛ يعني ايمان به اين كه رحمت خداوند بي منتها است و او بر همه چيز قادر استو از ناحيه او هيچ منعي از فيض نيست و درگاه الهي به روي هيچ بندهاي بسته نيست و هر قصوري باشد از ناحيهبنده است. رسول خدا(ص) فرمود: خداوند عزوجل ميفرمايد: هر كس مرا بخواند و بداند كه نفع و ضرربدست من است اجابت ميكنم([21]).

3- روح و دل پاك و صاف باشد. امام صادق(ع) فرمود: مبادا از خدا تقاضايي كنيد مگر اين كه نخست حمد وثناي الهي را بجا آورد، و صلوات بر پيامبر و آل او بفرستد، بعد به گناه خود نزد خدا اعتراف كند (توبه نمايد)سپس دعا كنيد([22]).

4- از مال حلال استفاده كند و خوراك و پوشاكش حلال باشد. رسول خدا(ص) فرمود: هر كس دوست دارددعايش مستجاب گردد بايد كسب و خوراكش حلال باشد.([23])

5- با حضور قلب دعا كند. رسول الله(ص) فرمود: بدانيد خداوند دعاي دل غافل را نميپذيرد([24]) براي دعاآدابي هم در كتابهاي دعا ذكر شده است.([25]) در روايات اوقاتي براي ا ستجابت دعا ذكر شده است: 1- بعد ازنمازهاي واجب2- هنگام نزول باران 3- وقت سحر4- موقع افطار.([26])

[18]. بقره (2) آيه 186.

[19]. كنزالعمال، ج 2، ص 64، حديث شماره 3134.

[20]. نمال (27) آيه 62.

[21]. محمد محمديريشهري، ميزان الحكمهْْ ، ماده، دعا شماره 5588.

[22]. تفسير نمونه، ج 1، ص 643.

[23]. محمديريشهري، ميزان الحكمه، مادهدعا، شماره 5598.

[24]. همان، شماره 5606.

[25]. براي اطلاع بيشتر ر.ك: اسدالله حيدري، لذت حضور.

[26]. بحارالانوار، ج 82، ص 321، تفسير نمونه، ج 25، ص 174 و محمديريشهري، ميزان الحكمهْْ ماده و صوم. شماره 10929.